در حال بارگذاری ...
به بهانه روزخبرنگار گفت:

دنیای ارتباط آدمها از عصر ارتباطات قوی تر است

طیبه نیک آزاد : روزنامه ای که از فرهنگ اصیل نگوید اصل نیست، گوشی های هوشمند اگر تنها هنرش فتوشاپ باشد و واقعیت را زیر رنگها پنهان کند، بیهوش است و رسانه نیست. سینما اگر فقط ملت را بخنداند یک نما بیشتر نیست.

تئاتر اروند- طیبه نیک آزاد؛ درگذشته ای نه چندان دور، روزهایی که هنوز درخاطرمان هست،روزگاری که هوش مردم از گوشی های هوشمند بیشتر بود و ارتباط مردم بیش از عصر ارتباطات می بود خبرها، دهان به دهان نقل می شد و به گوش اهالی می رسید، زنان محل، مبلغ کلاس ها و مکانهای فرهنگی بودند، مردان، آدم های سرشناس را به همدیگر معرفی می کردند و هنر بین نوجوان ها می چرخید و روزنامه ها حقیقت را به درخانه‌ها می بردند.

امروز ابزارهای ارتباطی همه جای خانه قرار دارد، اینترنت همه دنیا را گرفته است و فضای مجازی، فضایی را خالی نگذاشته است.

وسایل با یک دکمه کارمی کنند و از فرهنگ دورترین نقطه جهان خبر می دهند و گمنام ترین هنرمند را معرفی می کنند.تلویزیون ها رنگ واقعی را نشان میدهند و روزنامه ها،پر تیراژتر شده اند.

 اما با تمام اینها هنوز رسانه خودش را آنگونه که فکرش را می کردیم نشان نداده است،هنوز این همه ابزار آنطور که باید، تبدیل به رسانه نشده است، تلویزیون وسیله رساندن و راه ارتباط است اما تلویزیونی  که خاموش است رسانه نیست و ارزشی ندارد.

روزنامه ای که از فرهنگ اصیل نگوید اصل نیست، گوشی های هوشمند اگر تنها هنرش فتوشاپ باشدو واقعیت را زیر رنگ‌ها پنهان کند، بیهوش است و رسانه نیست. سینما اگر فقط ملت را بخنداند یک نما بیشتر نیست.

با پیشرفت ابزار و تکنولوژی، دیگر هنرمند نباید نگران به گوش مردم رساندن هنرش باشد دغدغه اش را با خیالی آسوده می تواند صرف به کمال رساندن اثرش بکند، واینها همه به شرطی ست که هرابزار یک رسانه باشد و رسانه همانگونه که از نامش پیداست کارش رساندن است، انتقال فرهنگ است، آگاه کردن است و کسی می تواند پیام رسان باشد که دلش به حال فرهنگ و هنرش بسوزد، مثل همان اهالی محل که بی هیچ وسیله ای پیام رسان بودند و هرکس خود یک ابزار بود و یک رسانه.

حالا که تعداد آدمها بیشتر شده است و هرکس مجاز به داشتن ده ها صفحه مجازی ست، شاید باز هم بهترین رسانه همین افراد باشند و چه چیز از این بهتر که وقتمان را به جای سرک کشیدن در صفحه های بی محتوا و زندگی خصوصی آدمها ،صرف توسعه وگسترش فرهنگ و هنرمان کنیم و هرکس یک رسانه باشد و یکروز تبدیل به رسانه جمعی شویم؛ جمعی که برایش مهم است در شهر و منطقه اش اتفاق های هنری رو به افزایش باشد و فرهنگ رو به غایت مطلوب.

 یادمان باشد دنیای ارتباط آدم‌ها از عصر ارتباطات قوی تر است.

 




نظرات کاربران